Αυτές τις μέρες ο τέως Πρόεδρος της Κύπρου, Τάσσος Παπαδόπουλος δίνει ίσως την πιο άνιση μάχη της ζωής του. Ίσως να είναι και η τελευταία του. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, όσα και αν σε χωρίζουν με έναν άνθρωπο δεν μπορείς παρά να προσευχηθείς να κερδίσει.
Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια όταν συναντηθήκαμε με τον Τάσσο σε ένα φιλικό σπίτι για δείπνο. Ήταν η περίοδος που μόλις είχε ξεπεράσει το πρώτο πρόβλημα υγείας που είχε. Γνώρισα έναν άνθρωπο «μαλακό» με ανθρώπινη προσέγγιση των πραγμάτων. Δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει για τον καρκίνο που νίκησε, αλλά και για το πως είδε μετά από αυτή την περιπέτεια την ζωή του. Λίγο αργότερα ο Τάσσος έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μάλλον είχε ξεχάσει την εμπειρία της ασθένειας και έτσι βρήκε τον παλιό εαυτό του... Δεν είναι ώρα για κριτική. Γερός και δυνατός. Πάνω απ' όλα είναι ο άνθρωπος και η αξία της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου