Βλέποντας τις σκηνές του εξευτελισμού δύο κρατουμένων στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας, μου ήρθε να κάνω εμετό όταν άκουγα τους αστυνομικούς να μιλούν για "μεμονωμένο" συμβάν. Τα ίδια ακριβώς έλεγαν και οι Κύπριοι αστυνομικοί όταν 11 συνάδελφοι τους έδερναν δύο φοιτητές. Παρα είναι πολλά τα συμβάντα για να είναι μεμονωμένα. Πρόκειται για πρακτικές που ακολουθούν οι αστυνομικοί πίσω από τις κλειστές πόρτες και όπου νομίζουν ότι δεν τους βλέπει κανείς. Η νοοτροπία του μπάτσου είναι δύσκολο να αλλάξει. Άλλωστε όταν δίνεις εξουσία σε αγράμματα παιδάκια που κατέβηκαν από τα χωριά τους και φόρεσαν μια στολή, είναι αναμενόμενο να βγάλουν τα κόμπλεξ τους σε όποιον βρουν μπροστά τους.
Ωστόσο το χειρότερο είναι ότι αυτές οι νοοτροπίες γίνονται αποδεκτές στους κόλπους της Αστυνομίας και μάλιστα καλλιεργούνται.
Η μόνη τιμωρία που αξίζει σε τέτοιους ανθρώπους είναι η δημόσια διαπόμπευση. Να τους δουν τα παιδιά τους, οι οικογένειες τους, ο κοινωνικός τους περίγυρος και οι γονείς τους για να νοιώσουν "περήφανοι" για τα βλαστάρια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου